Fjölskyldufylkingin, YES!

Er Ágúst Ólafur Ágústsson varaformaður Samfylkingarinnar? Ágúst Ólafur fékk eins og allir vita ekki ráðherraembætti í ríkisstjórn Geirs H. Haarde. Ágúst Ólaf var svo sem hvergi að sjá þegar formaður flokksins var erlendis, þá tók Össur við stjórninni. Þegar stjórnin var að springa um helgina var Ágúst Ólaf hvergi að sjá. Aftur var það Össur sem lék hlutverk varaformanns. Ágúst Ólafur er, að mínu mati, ekki varaformaður flokksins. Hvað finnst samfylkingarfólki eiginlega um þetta? Af hverju kaus það Ágúst Ólaf í embættið? Það er frekar öruggt að Solla kaus hann ekki.

Sollu finnst kannski best að hafa bara fjölskylduna í kringum sig. Enda Össur svili hennar er það ekki? Gott að lýðræðislega Samfylkingin fái nú tækifæri til að stjórna landinu með sinni lýðræðislegu aðferðafræði. Fjölskylduandinn var svo öflugur um helgina að Reuters fréttastofa greindi frá því að Össur væri eiginmaður Sollu:

Iceland's Minister of Foreign Affairs Ingibjorg Gisladottir (L) and her husband Hjoleifur Sveinbjornsson leave Prime Minister Geird Haarde's residence in Reikjavik, January 25, 2009.

REUTERS/Ints Kalnins 

Ég tek undir með flokksfélaga mínum Stefáni F. Stefánssyni:

Ég er innst inni ánægður með að þessu stjórnarsamstarfi er lokið. Það hafði verið ónýtt mjög lengi og heilindin löngu farin. (www.amx.is)

Ný ríkisstjórn í kortunum?

Blogg ógnar harðstjórnum

Þar sem tjáningafrelsi er skert eru bloggarar handteknir eða þeim og fjölskyldum þeirra hótað lífláti. Til að stuðla að heilbrigðari hnattvæðingu tel ég rétt að alþjóðasamfélagið beiti sér enn frekar fyrir því að fella niður takmarkanir einstakra ríkja á notkun internetsins. Í tilefni pistils um blogg og frjálsa tjáningu vil ég greina í stuttu máli frá einu nýlegu dæmi um handtöku bloggara.

Íransk- kanadíski bloggarinn, Hossein Derakhshan, snéri heim til Írans í fyrra haust og var þá handtekinn. Ekki er vitað fyrir hvað né hefur fjölskyldan heyrt í honum. Hossein var, samkvæmt fjölskyldu hans, handtekinn þann 1. nóvember síðast liðins árs. Þarlend stjórnvöld hafa ekki tilkynnt handtökuna en fjölskylda bloggarans hefur staðfest að hann hafi verið sóttur og lögreglan tekið allar hans eigur. Hossein hefur áður átt í deilum við Mehdi Khalaji, einn af ráðgjöfum Ali Khamenei og marga grunar að handtakan tengist því máli.

Hossein Derakhshan er vel þekktur bloggari og bloggar á bæði ensku og farsi/persnesku (http://hoder.com/). Hann er sagður vera guðfaðir persneska bloggheimsins þar sem hann hefur í mörg ár veitt upplýsingar um hvernig stofna skal slík blogg. (http://i.hoder.com/archives/2001/11/011105_007529.shtml). Írönsk stjórnvöld hafa reynt að halda bloggi niðri en vegna 21. aldar tækni reynist það verkefni nánast ómögulegt. Menn eins og Hossein hafa veitt almenningi í Íran allar nauðsynlegar upplýsingar stjórnvöldum til mikillar gremju.

Ógn við tjáningafrelsi er alvarlegt mál. Fjöldi manns hefur reynt að nota internetið til að stofna eigin fjölmiðil og komast hjá ritskoðun stjórnvalda og gerir það oft undir dulnefni. Með nýrri tækni finnur almenningur leiðir til að koma skilaboðum og skoðunum áleiðis. Nú þarf ekki að prenta blöð eða fréttaskeyti heldur koma upp bloggi á internetinu (rétt er að nefna að aukið aðgengi að tölvubúnaði og interneti er forsenda þess að blogg sem samskiptaleið geti náð góðum árangri). Vitað er að konur nota nafnlaus blogg í miklum mæli til að taka þátt í umræðu innanlands jafnt sem utan.

Að mínu mati er nauðsynlegt að viðeigandi alþjóðastofnanir beiti sér fyrir því að frjálsa og lögmæta tjáningu skuli ekki vera heimilt að skerða á internetinu. Þá á þetta við ríki eins og til dæmis Kína, Íran, Norður-Kóreu o.s.frv. Styðja ber við þróun bloggsins á alþjóðavísu og virkja enn frekar bloggskrif innan háskólasamfélaga ríkja þar sem skerðing á tjáningafrelsi viðgengst. Lýðræðisríkjum heims ber að veita öllum sem vilja upplýsingar um hvernig stofna megi miðil á internetinu. Stærstu ríki heims og tilteknar alþjóðastofnanir eru best til þess fallin að ganga í slíkt verkefni. Kosturinn við þá leið er að stofnkostnaðurinn er lítill og hægt er að hrinda henni í framkvæmd á skömmum tíma.

Frekari upplýsingar eru að finna á eftirfarandi vefslóðum:
http://www.iranhumanrights.org/themes/news/single-news/article/controversial-bloggers-detention-confirmed.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Mehdi_Khalaji
http://en.wikipedia.org/wiki/Hossein_Derakhshan
http://hoder.com/

 Deiglan.com, 16. janúar 2009. 

Lausn á launamálum forseta Íslands

Óli gefur bara Mæðrastyksnefnd hluta af launum sínum þegar hann fær útborgað.

Af heimasíðu samtakanna (maedur.is/index/sendaframlag/):
Þeir sem vilja leggja sitt af mörkum til starfs Mæðrastyrksnefndar geta lagt beint inn á reikning samtakanna:0101-26-35021, kt. 470269-1119

 

Eins og að forsetinn sjálfur vissi ekki af ákvæði í stjórnarskrá sem bannar Kjararáði að lækka laun forsetans á kjörtímabilinu. Vitleysa að eyða tíma í svona mál.

Kjararáð getur ekki lækkað laun forsetans

Hussein "Hoder" Derakhshan

Íransk- kanadíski bloggarinn, Hussein Derakhshan, snýr aftur heim til Íran og hefur verið handtekinn. Ekki er vitað fyrir hvað, en líklegast tengist það skrifum hans. Þetta er auðvitað grafalvarlegt mál en alls ekkert einsdæmi í heiminum. Fjöldi manns hefur reynt að nota veraldarvefinn til að stofna eigin fjölmiðil og komast hjá ritskoðun stjórnvalda, og það oft undir dulnefni. Bloggarinn sem hér er um að ræða er hins vegar óhræddur við að tjá sig undir eigin nafni en er samt sem áður betur þekktur sem "Hoder" (bloggnafn). Hussein "Hoder" Derakhshan hefur meðal annars starfað sem blaðamaður í Kanada.

 

Þar sem tjáningarfrelsið er skert eru margir bloggarar nafnlausir á sínum bloggum. Sú leið er meðal annars farin til að komast hjá handtöku. Oft nota konur sér þessa leið þar sem í sumum löndum mega þær ekki eiga blogg eða bara tjá sig opinberlega yfir höfuð.

 

Ljóst er að með þróun hugbúnaðar og ýmissar tækni sem stuðlar að útbreiðslu bloggsíðna í heiminum munu sífellt

 fleiri lenda í svipuðum vandamálum þar sem enn er að finna fjölda ríkja sem takmarka tjáningafrelsi verulega. Bloggarar eru handteknir, sektaðir o.s.frv.

 

Að mínu mati er rétt að veita eins mörgum og hægt er tækifæri til þess að tjá sig á veraldarvefnum með til dæmis

 eigin bloggi. Hins vegar virðist vera nauðsynlegt að leggja þeim bloggurum til aðstoð þegar vandamál sem þessi koma upp. Spurning hvað við Íslendingar getum gert í þeim málum?

 

Hér er að finna tilkynningu mannréttindahóps í Íran í tengslum við handtöku bloggarans:

http://www.iranhumanrights.org/themes/news/single-news/article/controversial-bloggers-detention-confirmed.html

 

Hussein Derakhshan hefur áður átt í deilum við Mehdi Khalaji, einn af ráðgjöfum Ali Khamenei: http://en.wikipedia.org/wiki/Mehdi_Khalaji

Íranskur bloggari handtekinn

Sérkennilegir fréttatímar, Davíð lagður í einelti

Ég beið spenntur eftir umfjöllun ljósvakamiðla um fleytingu krónunnar, viðtöl um árangur dagsins o.s.frv. Óstöðuleiki krónunnar er eitt helsta áhyggjuefni okkar Íslendinga og óttuðust margir hrun við fleytingu hennar. Veiking krónunnar hefur valdið okkur miklu tjóni. Fjölskyldur jafnt og fyrirtæki vonast til að sjá lausn á gjaldmiðilsvanda þjóðarinnar hið fyrsta.

 

Fréttatími Stöðvar 2 

Stöð 2 byrjar eins og venjulega á kynningu helstu frétta kvöldsins. Þar er seðlabankastjóri Davíð Oddsson helsta umfjöllunarefni. Ekki er minnst á fleytingu krónunnar.

 

Fyrsta frétt: Davíð Oddsson.

 

Önnur frétt: Davíð Oddsson.

 

Þriðja frétt: Davíð Oddsson.

 

Fyrstu 5 mín. voru tileinkaðar Davíð Oddssyni. Það merkilegasta var þó að enginn talaði eða spurði Davíð (sem er seðlabankastjóri) um fleytingu krónunnar sem átti sér stað í morgun.

 

Fjórða frétt: Afar sorglegt mál um sjálfsvíg ungs manns. Átti sannarlega heima ofarlega í fréttatíma.

 

Eftir um það bil 8-9 min. kemur loksins að fréttinni um fleytingu krónunnar.

 

Fimmta frétt: Íslenska krónan sett á flot. (15-20 sek. með upplestri á gengi helstu gjaldmiðla)

 

Krónan styrktist um 8% þrátt fyrir að margir spáðu henni jafnvel hruni til að byrja með þegar hún yrði sett á flot. Þetta er metstyrking krónunnar. Fréttin var á bilinu 15 til 20 sek. Engin viðtöl, engin fréttaskýring.

 

 

Fréttatími RÚV

Fréttastofa RÚV gerir nánast það sama og fréttastofa Stöðvar 2.

 

Fyrsta frétt: Davíð Oddsson.

 

Önnur frétt: Davíð Oddsson.

 

Þriðja frétt: Davíð Oddsson.

 

Fleyting krónunnar ekki til umfjöllunar í þessum fréttum tengdum seðlabankastjóra.

 

Fjórða frétt: Valgerður Sverrisdóttir ætlar ekki að gefa kost á sér þegar Framsóknarflokkurinn velur sér formann í janúar.

 

Framsókn fékk þar veglegan tíma eftir um það bil 7-8 min. umfjöllun um Davíð Oddsson. 10 mínútur eru liðnar þegar það kemur að frétt um fleytingu krónunnar.

 

Fimmta frétt: Íslenska krónan sett á flot.

 

RÚV fær hrós fyrir að veita krónunni ca. 105 sek. (eða 1 min. og 45 sek.) af sínum fréttatíma. Til samanburðar fékk þetta mál 15-20 sek. í fréttatíma Stöðvar 2. Umfjöllun RÚV var ítarleg og ágætis viðtöl, að minnsta kosti miðað við sömu frétt á Stöð 2 sem var einungis upplestur á gengi helstu gjaldmiðla. Engin viðtöl eða fréttaskýring á Stöð 2.

 

Getur verið að bannað sé að fjalla um Davíð Oddsson þegar sú frétt yrði jákvæð og uppbyggjandi fyrir íslenskan almenning? Hvernig stendur á því að maðurinn þurfi að sæta slíkri meðferð íslenskra fjölmiðla?

 

Sérkennilegt fréttamat Stöðvar 2 og RÚV.

Ingibjörg: Aldrei talað um 0% líkur

Iceland Meltdown

Ábyrgðin liggur hjá bönkunum

Barack Obama

Það hefur verið mikið fjör að fylgjast með kosningunum í sjónvarpinu, bæði RÚV og Stöð2. En nú er alveg öruggt að Obama fær fjögur ár í Hvíta Húsinu. Stórsigur Demókrata á öllum vígstöðum.

Það verður spennandi að fylgjast með framhaldinu á næstu mánuðum... hvaða fólk fær ráðherraembætti í stjórn Obama, hvernig mun hann afgreiða stríðsmál þjóðarinnar og þá sérstaklega Írak... osfrv. osfrv.

Obama krýndur á netinu

Fjölmiðlafrumvarp, já takk!

Er þá ekki tímabært að ræða aftur hugmyndir Davíðs Oddssonar um eignarhald fjölmiðla? Hendum fjölmiðlafrumvarpinu aftur inn á þing!

Rosabaugur Jóns Ásgeirs

Bein kosning borgarstjóra

Forystumenn okkar í borgarstjórn hafa á síðustu 12 mánuðum þurft að sæta mikilli gagnrýni. Þótt sú gagnrýni hafi að nokkru leyti verið réttmæt er margt sem hefur verið sett fram afar ósanngjarnt. Tíð borgarstjóraskipti og sú ókyrrð sem einkennt hefur stjórn borgarinnar undanfarin misseri er mörgum áhyggjuefni. Þessi dapurlega reynsla hefur sannfært mig um að skynsamlegast væri að veita embætti borgarstjóra lýðræðislegt umboð með beinni kosningu.

 

Lýðræðislegt umboð borgarstjóra

Ég hef áður sett fram þá skoðun að kjósa eigi borgarstjóra í beinni kosningu. Hver framboðslisti fyrir sig tilnefndi þá forystumann sinn sem borgarstjóraefni. Kosning færi því fram eins og venjulega með einni mikilvægri breytingu. Þegar kjósandi gæfi tilteknum lista atkvæði sitt þá hefði hann jafnframt tækifæri til að kjósa borgarstjóra af hvaða lista sem væri. Hvernig fyrirkomulagið yrði nákvæmlega mun ég ekki leggja fram hér þar sem margvíslegar leiðir eru í boði. Grunnhugsunin er sú að Reykvíkingum gæfist þá færi á að kjósa borgarstjóra sérstaklega og veita þannig því embætti lýðræðislegt umboð á fjögurra ára fresti. 

 

Lærum af fyrri mistökum

Tíð meirihlutaskipti undanfarið hafa gert mönnum það ljóst að einungis meirihluti Sjálfstæðismanna og Framsóknarmanna er raunhæfur kostur á þessu kjörtímabili. Það var augljóst að Tjarnarkvartettsmeirihlutinn sem stofnaði til meirihlutasamstarfs síðastliðið haust var ekki einhuga um eitt eða neitt og gat ekki komið sér saman um málefnasamning á þeim 100 dögum sem hann sat við völd. Það var því í sjálfu sér fagnaðarefni að þeim meirihluta skyldi slitið með því að fá Ólaf F. Magnússon til samstarfs með Sjálfstæðismönnum. Þegar í ljós kom að ekki var mögulegt að halda lífi í þeim  meirihluta og vitað var að Tjarnarkvartettinn var óstarfhæfur þá var það augljós skylda Sjálfstæðismanna að leita lausna í stað þess að lama enn frekar stjórn borgarinnar. Það var því fagnaðarefni þegar flokkurinn náði samkomulagi við fulltrúa Framsóknarmanna, Óskar Bergsson. Ég held að nú varpi Reykvíkingar öndinna léttar þegar tekist hefur að endurheimta stöðugleika við stjórn borgarinnar. 

 

Borgarbúar ráða borgarstjóra

Með nýjum meirihluta hafa tvímælalaust myndast tækifæri til að stíga ýmis framfaraskref borgarbúum til heilla, skref sem ekki hefði verið unnt að taka með óbreyttum meirihluta. Það væri ánægjulegt ef núverandi borgarstjórn nýtti tækifærið til að taka til umræðu kosningafyrirkomulag borgarstjóra. Umræða um beina kosningu borgarstjóra Reykjavíkur  er ekki ný af nálinni. Slík umræða var í gangi hér fyrir um það bil 100 árum. Á fyrstu árum 20. aldar stóðu deilur um skipan í þetta æðsta embætti höfuðborgarinnar. Niðurstaðan varð að lokum sú að borgarstjóri skyldi kjörinn af borgarstjórn en ekki beint af íbúum Reykjavíkur. Það fyrirkomulag hefur gengið vel lengst af, ekki síst vegna farsællar  forystu Sjálfstæðisflokks gegnum áratugina. Kosningaúrslit að undanförnu hafa hins vegar ekki verið jafn afdráttarlaus og áður og af þeim ástæðum hefur verið mikil óvissa um það hver skuli verða borgarstjóri í hvert sinn. Tíð borgarstjóraskipti á umliðnum árum undirstrika þetta (Ingibjörg – Þórólfur – Steinunn – Vilhjálmur - Dagur - Ólafur - Hanna Birna). Það er kominn tími til að þessum útskiptingum linni og að embætti borgarstjóra öðlist aftur fyrri virðuleika. Til þess að svo verði má embættið ekki verða sífellt bitbein kosningabandalaga og hrossakaupa milli flokka.

 

Ég tek ekki undir þá hugmynd að borgarstjórn ráði óháðan borgarstjóra eins og nokkurs konar framkvæmdastjóra. Að mínu mati eigum við Reykvíkingar sjálfir að sjá um ráðningu borgarstjóra í beinni kosningu og veita því virðulega embætti lýðræðislegt umboð í að minnsta kosti fjögur ár í einu.

 

Frelsi.is, 29. október 2008.

Tjáningarfrelsinu fylgir ábyrgð

Á forsíðu sunnudagsútgáfu Fréttablaðsins er mynd af mótmælendum fyrir utan Ráðherrabústaðinn. Á myndinni sést einn mótmælendanna halda á fána Landsbankans og búið er að kveikja í honum. Fólkið í kring hrópaði „brennum bankana“.

Um þetta mál bloggaði ég í gær. Einn þeirra sem hélt ræðu á þessum mótmælum skrifaði athugasemd við færslu mína:

„Mér er kunnugt um að ætlun þeirra sem stóðu fyrir göngunni var að engin spjöld væru á lofti, engin nöfn hrópuð né úthrópuð og engir gerningar á borð við fánabrunann yrðu á dagskrá. Ég veit ekki hvaða einstaklingar það voru sem létu skoðanir sínar í ljós á þennan hátt í trássi við það sem lagt var upp með.“

Skipuleggjendur mótmælafunda hafa gaman af því að safna saman fólki og æsa það upp með ræðuhöldum og hrópum. En öllu frelsi fylgir ábyrgð og þar með talið tjáningarfrelsi. Spurning hvort þessari fánabrennu verði mótmælt með fundi á Austurvelli? Margir hafa nú áhyggjur af ímynd Íslands erlendis og er alveg öruggt að þetta er ekki til að bæta stöðuna.

Fleiri þúsund manns hafa unnið við uppbyggingu banka hér á landi í fjölda ára og flestir þeirra starfa þar enn. Það er alveg ljóst að þeir mótmælendur sem stóðu fyrir fánabrennunni vissu að slíkar fréttir færu beint á aðal lista alþjóðlegra fjölmiðla. Mótmælandinn segir að bankafólkið hafi gengið of langt, en nú hefur mótmælandinn sjálfur gengið of langt! Og hvernig komst mótmælandinn yfir svona fána? Geri ekki ráð fyrir því að bankinn hafi afhent honum slíkan grip.

Næstu skref þjóðarinnar eiga að felast í uppbyggingu og samstöðu. Þar eiga mótmæli sem þessi ekki heima. Bankarnir veita mörg þúsund manns atvinnu og vonast ég til að svo verði áfram.

 Deiglan.com, 27. október 2008.